Doventheater met Boaz, Silva en Jamila

Als je je hele leven met sociale media bent opgegroeid, weet je dan nog wat echt is en wat niet? Sociale media hebben een grote invloed op ons leven. Ze brengen voortdurend nieuwe berichten, nepnieuws, nepfoto’s en mensen die zich anders voordoen. Dit kan leiden tot problemen zoals FOMO (fear of missing out – bang zijn om iets te missen), altijd ‘aan’ staan, een laag zelfbeeld, eenzaamheid en depressie omdat je er niet bij hoort.  

Met het theaterproject ‘Emojis Theater’ willen Boaz Blume uit Nederland, Silva Belghiti uit Finland en Jamila Ouahid uit Zweden dove tieners van 11 tot 17 jaar bewust maken van deze invloeden. DNieuws sprak met Boaz, die al ruim twee weken in Finland repeteert met Silva en Jamila voor de eerste voorstelling in dat land op zaterdag 10 augustus.  

“Wat ons inspireerde om dit theaterproject te beginnen, is dat tieners van nu zijn opgegroeid met sociale media. Ze zitten voortdurend op bijvoorbeeld Snapchat en TikTok, maar beseffen niet dat veel op die sociale media nep is,” vertelt Boaz. “Wij willen deze tieners spelenderwijs laten zien wat er echt gebeurt in de samenleving, zodat zij dat kunnen reflecteren.”  

Dove tieners van nu zijn opgegroeid met technologie. Op sociale media zijn de omgangsvormen anders dan in het echte leven. “In de voorstelling laten we bijvoorbeeld zien wat cyberpesten is en wat het doet met iemand die gepest wordt. Ook laten we zien dat veel wat op sociale media getoond wordt, alleen maar perfect lijkt, terwijl dat niet zo is,” zegt Boaz.  

Boaz legt ook de nadruk op mensen die zich op sociale media anders voordoen om kinderen te lokken. “Zelfs op dovenscholen worden naaktfoto’s gedeeld tussen tieners, wat veel schade kan veroorzaken. Dit wordt ook in de voorstelling behandeld.”  

Boaz, Silva en Jamila zijn zelf deels opgegroeid met sociale media en hebben ook de tijd meegemaakt zonder veel technologie. Hierdoor zien zij hoe verweven technologie is met het leven van de tieners van nu. “Met ons theaterproject willen wij tieners stimuleren om met elkaar te praten en verder te kijken dan sociale media,” legt Boaz uit.  

Als de voorstelling in Finland een succes is, willen Boaz, Silva en Jamila het stuk ook in andere landen opvoeren. Hiervoor hebben zij geld nodig, wat zij per land willen bekijken.  

“In Nederland is er na Handtheater en na het overlijden van Wim Emmerik (1940-2015; zeer actief in het doventheater, red.) het doventheater in Nederland niet nog meer ontwikkeld, het is stabiel gebleven. Dat is jammer, want met kunst en cultuur kun je de dovencultuur prachtig laten zien. Met theater kun je doven laten nadenken, reflecteren en uitwisselen,” vertelt Boaz enthousiast.  

Volgens Boaz heeft Nederland samenwerking tussen verschillende organisaties, netwerken en fondsen nodig om weer theater voor en met doven te organiseren. Gebarentaal moet gezien worden als kunst, en er moet samengewerkt worden met horenden in de theaterwereld. “Er zijn horenden die alleen maar zeggen: ik wil een voorstelling maken over of voor doven, hoe doe ik dat? Maar er zijn ook horenden die echt willen samenwerken met doven en het aan hen overlaten om een voorstelling te maken. Die mensen zijn echte bondgenoten en met hen werk ik graag samen,” zegt Boaz.