Op vrijdag 11 januari was DNieuws aanwezig bij de preview van You Too, een internationale theatervoorstelling. Het gaat over een interview tussen 2 vrouwen, waarbij geweld tegen dove vrouwen wordt belicht.
Naar aanleiding van de voorstelling zijn we begonnen met het schrijven van een artikel over geweld tegen dove vrouwen. Geweld is bewust personen, goederen of zaken schade toebrengen. Er zijn verschillende soorten geweld. In dit artikel wordt geweld gedefinieerd als geweld tegen personen (fysiek, psychisch, huiselijk, verbaal, seksueel, economisch). DNieuws was ook benieuwd naar de vraag of geweld tegen dove vrouwen een taboe is in de dovengemeenschap.
We hebben toen een oproep geplaatst en gevraagd of er slachtoffers zijn die hun verhalen wilden delen. Op de oproep reageerden 9 vrouwen van verschillende leeftijden en uit verschillende regio’s. Met elk van hen heeft DNieuws een uitgebreid interview gehad. In dit artikel zijn hun namen geanonimiseerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.
De vrouwen met wie DNieuws contact had, hadden allemaal iets gemeenschappelijks: het geweld werd hen aangedaan door een mannelijke dader. Bij 7 vrouwen waren de daders ook doof, bij 2 vrouwen ging het om horende daders. Sommige dove daders zijn bekend in de dovengemeenschap.
Babette en Doris maakten allebei eenmalig geweld mee: ze werden bruut verkracht, waarbij Doris veel bloed verloor. Andere vrouwen, zoals Lotte en Agaath, zaten in een spiraal van lichamelijk en geestelijk geweld, waar ze uiteindelijk met veel moeite uitkwamen. Lotte maakte ook nog seksueel geweld mee. Wouke en Vivian maakten geen lichamelijk geweld mee, maar wel psychisch, waardoor ze zo gemanipuleerd werden dat ze niet meer wisten wie zij waren en niets meer durfden.
DNieuws vroeg aan hen of zij steun kregen uit de dovengemeenschap toen bekend werd dat zij in een geweldsituatie zaten of geweld mee hadden gemaakt. Uit de antwoorden viel vooral op dat er niet echt over werd gesproken, omdat de meeste vrouwen merkten dat er niet veel begrip voor hen was. Melanie, Doris en Wouke gaven aan dat zij juist als de schuldige werden aangezien. In bijna alle gevallen werd het geweld door de man door de dovengemeenschap genegeerd: “Wat? Hij heeft jou verkracht? Dat bestaat niet, hij is zo aardig!” of “Laat hem nou maar, hij kan er niets aan doen.” of “Dan had je maar niet wat met hem moeten drinken.”.
