Opinie Sybren van der Werf over het dovenonderwijs
Transcript:
Zonder dovenonderwijs is de dovenwereld niet groot meer en niet sterk meer.
Het dovenonderwijs is eigenlijk het startpunt naar de dovenwereld.
Veel doven komen vanuit het dovenonderwijs in de dovenwereld terecht.
Als er steeds meer passend onderwijs komt en het dovenonderwijs wordt steeds minder, dan is het veel lastiger voor de leerlingen om in de dovenwereld te komen.
Denk aan een doof persoon die in het regulier onderwijs komt, krijgt die nul lesvaardigheden in de dovencultuur, in de gebarentaal, over de dovenidentiteit.
Als het dovenonderwijs helemaal stopt, en de doven gaan naar het reguliere onderwijs, samen met vrienden, en er worden tolken ingezet, dan is dat 100x duurder.
Ik wil graag mijn eigen ervaring delen over het dovenonderwijs. Vroeger zat ik op de dovenschool voor het basisonderwijs. Toen ik naar de brugklas van de middelbare ging, was die school een combinatie van horend en doof. Wel met erg weinig dove leerlingen, en heel veel horende leerlingen.
Ik zat met nog een andere dove leerling in de klas. Er waren ook andere dove leerlingen, maar die zaten in een andere klas.
Er waren heel veel horende leerlingen.
Na 1 jaar vroeg ik mijzelf af: wil ik zo nog 4 jaar op school blijven?
Ik dacht van wel (onbewust), maar door problemen van de school moeten wij echt 100% reguliere onderwijs volgen. Dat wilden wij niet. Daarna besloten wij naar Guyot te gaan.
Ik weet dat moment nog erg goed.
Ik was heel erg verbaasd.
Alles was in gebarentaal.
Er werd mij geleerd over doof-zijn.
Ik kon makkelijker en meer vrienden maken.
Ik sliep ook op het internaat.
Ik weet ook nog dat toen ik daar voor het eerst kwam, ik helemaal niet wist dat de voetbaldovencompetitie bestaat.
Dat het Nederlands voetbalteam bestaat.
Ik wist er helemaal niets van.
Ik zag dat een docent de coach was van het Nederlands team.
Dat wist ik helemaal niet.
Dat er een voetbaldovencompetitie was, wist ik ook niet.
Ik had mij snel aangemeld daarvoor.
Dat er rolmodellen waren, is erg nodig in het dovenonderwijs. Hierdoor ontwikkelde mijn dovenidentiteit zich 100x meer dan tijdens dat ene jaar in het reguliere onderwijs. Als ik er geen problemen had gekregen, was ik daar dan 4 jaar lang gebleven?
Hoe had mijn toekomst er dan uitgezien? Had ik dan werk? Nu heb ik wel werk bij Guyot.
Nu woon ik samen met 2 huisgenoten die ik ken vanuit het dovenonderwijs. Misschien was dat niet gebeurd.
Of bij het voetbal. Als ik dat niet via het dovenonderwijs had leren kennen, was ik dan gaan voetballen? Of minder? Of op een andere manier?
Zie je! Dovenonderwijs is belangrijk!
Het moet blijven!
Passend onderwijs niet.
Sterker nog.
Stel als het dovenonderwijs niet meer bestaat. En na jaren staat er op het Jeugdjournaal nieuws dat het overvol is bij therapieën. En het blijkt dat een groot deel van doven een identiteitscrisis heeft.
Het gaat over jouw kinderen, over jouw kleinkinderen. Is dat wat je wilt?
