In 1757 en 1758 werden meer dan honderd brieven geschreven voor Franse zeemannen, voornamelijk door hun verloofdes, vrouwen, en familieleden. Deze brieven, vol verlangen, liefde en verdriet, reisden van haven tot haven om hun bestemming te bereiken. Helaas waren de zeelieden al gevangengenomen door de Britten voordat ze de brieven ontvingen.
“Ik ben je voor altijd trouwe vrouw. Slaap lekker, mijn lieve vriend”, staat in een van de brieven. “Ik kan niet wachten om je te bezitten”, schrijft een vrouw. En een derde, vermanend: “Doe de groeten aan Varin [een scheepsmaat], ik hoor alleen over je van zijn vrouw”.
Een Franse historicus heeft onderzoek gedaan naar krijgsgevangenen tijdens de Engels-Franse oorlog van 1778-1783. Hij vond de verzegelde brieven in het archief van de Cambridge University. Hij was de eerste die ze las. De brieven gaan over liefde, verlangen en pijn, die ook nu nog steeds herkenbaar zijn.
“Ik zou de hele avond wel aan je kunnen schrijven, […] ik denk dat het nu tijd wordt om te gaan slapen.” Of een verontwaardigde brief van een moeder: “Je noemt in je brieven nooit je vader. Dat doet me erg veel pijn. Vergeet je vader niet, de volgende keer dat je me schrijft”.
Veel brieven zijn niet door de afzenders zelf geschreven, maar door een schrijver die het voor de afzender deed. De meerderheid van de Franse bevolking was toen analfabeet. Sommige brieven waren zelfs ondertekend met “De schrijver groet u.” De brieven werden niet alleen geschreven door anderen, maar moesten ook worden voorgelezen door anderen, waardoor ze een vorm van collectieve communicatie waren.
Kun je het dan eigenlijk nog wel liefdesbrieven noemen? Volgens de historicus hangt dat af van de definitie van “liefde”. Brieven van zussen en moeders laten ook gevoelens van liefde, pijn en angst zien. En brieven van vaders aan hun zonen zijn ook als een soort liefdesbrieven.
De historicus heeft een aantal genealogische websites gebruikt en een aantal nakomelingen gevonden. Hij hoopt dat die contact zoeken als het nieuws over de brieven bekend wordt.
De liefdesbrieven (bron afbeelding: The National Archives/Renaud Morieux)
