Vijf jaar geleden veranderde het leven van Terry Koper (20) compleet toen hij net op tijd een hersenvliesontsteking overleefde.
Nu, vijf jaar later, is hij een student en paratriatleet die met volle overgave deelneemt aan verschillende sporten zoals zwemmen, wheelen en handbiken. Zijn grote droom? Meedoen aan de Paralympische Spelen in Los Angeles in 2028.
Terry vertelt zijn verhaal op een rustige en nuchtere manier. Na zijn ziekte was zijn situatie ernstig: de spieren van zijn gezicht waren verlamd, hij was bijna helemaal doof geworden, en zijn benen waren ook verlamd. Hij raakte zijn levenslust kwijt en dacht zelfs aan euthanasie.
Toch vond hij de innerlijke kracht om door te gaan. “Ik leerde anders naar mijn situatie te kijken. Shit happens, maar ik laat me niet klein krijgen,” zegt hij. Voor hem was het belangrijk om niet bij de pakken neer te zitten, ook al was zijn situatie zwaar.
Tijdens zijn revalidatie kreeg Terry weer wat kracht terug in zijn gezicht en benen. Maar hij blijft doof. Hij zoekt nog steeds naar manieren om gesprekken goed te kunnen volgen. Liplezen helpt hem hierbij, en op school heeft hij een schrijftolk. Bij zijn stage bij de Nederlandse Bank kreeg hij speciale apparatuur die gesproken tekst omzet naar schrift op zijn telefoon.
Terry zegt dat zijn gehoorbeperking voor hem de grootste uitdaging is. “Mijn gehoorprobleem is voor mij veel moeilijker dan mijn dwarslaesie. Hierdoor voel ik me vaak eenzaam,” vertelt hij.
Tijdens de revalidatie ontdekte Terry zijn liefde voor sport opnieuw. Vroeger voetbalde hij graag, en na de ziekte was hij op zoek naar andere sporten. Hij raakte geïnspireerd door para-atleet Jetze Plat, die hem aanmoedigde om handbiken. Tijdens een van de Paralympische Talentdagen op Papendal ontdekte hij het wheelen. Dat is rijden in een racerolstoel. Dit bleek al snel zijn passie te worden. De coach op de Talentendag zag talent in hem. “Ik was zo blij toen de coach zei dat hij me terug wilde zien. Dat gaf me een gevoel van eigenwaarde en motivatie om door te gaan,” vertelt Terry.
Nu, als lid van de paralympische talentenselectie, doet Terry mee aan landelijke wedstrijden. Hoewel zijn gehoorbeperking hem soms eenzaam maakt, heeft sport hem geholpen op sociaal gebied. “Ik ontmoet nu zoveel leuke nieuwe mensen, en dat geeft me energie en vreugde.”.
Terry zegt dat sport hem heeft geleerd om uitdagingen als kansen te zien. “Het gaat er niet om of je een handicap hebt, maar om wat je ermee doet. Ik inspireer nu anderen door te laten zien dat er altijd meer mogelijk is dan je denkt. Op mijn stage laat ik bijvoorbeeld zien dat ik met mijn rolstoel een trap of een roltrap af kan. Mensen denken dan: als hij dat kan, kan ik ook meer dan ik dacht.”
Terugkijkend op de moeilijke periode na zijn revalidatie, noemt Terry sport zijn redding. “Sport heeft me uit een depressieve periode gehaald. Alleen al het gelukshormoon dat je aanmaakt tijdens het sporten, heeft me enorm geholpen. Hier op Papendal wordt mijn rolstoel gezien als een kracht, niet als een beperking. Alles draait hier om sport, en dat motiveert me enorm. Ik ben trots op wat ik nu kan en waar ik sta.”
