Nota over Nederlandse Gebarentaal vandaag gepubliceerd
Vandaag is er een nota over Nederlandse Gebarentaal (NGT) gepubliceerd door het Nederlands Gebarencentrum en het Adviescollege Nederlandse Gebarentaal tijdens het symposium “Erkenning NGT in 2021, en dan…?” dat vanmiddag plaatsvond in Amersfoort. Deze nota is overhandigd aan een vertegenwoordiger van de overheid.
Deze nota heeft twee belangrijke doelen:
1: Het informeren van ambtenaren die voor de overheid werken, aangezien zij vaak niet goed op de hoogte zijn van de achtergrond en geschiedenis van de dovengemeenschap. Deze nota dient als basis voor alle overheidsfunctionarissen die meer willen leren over de dovengemeenschap.
2: Het bevestigen van de onderdrukking van de Nederlandse Gebarentaal (NGT) door het gezondheidszorgsysteem in de afgelopen decennia.
DNieuws had enkele dagen voor de officiële publicatie al toegang tot deze nota. In dit artikel vind je een samenvatting van de nota. Vandaag zal er ook een ander artikel verschijnen waarin opmerkingen over de nota worden gegeven door de redactie. In een volgend artikel volgende week zullen we verslag uitbrengen van het symposium, inclusief interviews.
Het rapport is opgesteld door Johan Wesemann, een vooraanstaand figuur in de dovengemeenschap van de 20e eeuw, in opdracht van het Nederlands Gebarencentrum en het Adviescollege NGT. In de inleiding geeft hij aan dat het rapport zich richt op de ontwikkeling van NGT en hoe deze taal toekomstbestendig gemaakt kan worden.
Samenvatting
De nota bestaat uit 14 hoofdstukken. In het eerste hoofdstuk wordt de essentie van gebarentaal uitgelegd, inclusief wat het betekent voor communicatie. Daarna wordt het doel van de nota besproken, waarbij wordt benadrukt dat deze nota als leidraad zal dienen bij het maken van concrete afspraken met het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK).
Hoofdstukken 2 en 3 behandelen de wettelijke erkenning van NGT en de oprichting van het Adviescollege NGT als gevolg daarvan. Het rapport benadrukt het belang van contact tussen het Adviescollege NGT en meerdere ministeries om de isolatie van doven zoveel mogelijk te verminderen.
Hoofdstuk 4 gaat dieper in op de wetgeving en bespreekt de verschillende verdragen die het gebruik en de erkenning van gebarentaal bevorderen, met het VN Verdrag Inzake Rechten van Personen met een Handicap als het belangrijkste verdrag. Het rapport merkt ook op dat de Grondwet van Nederland in 2023 is gewijzigd, waardoor discriminatie op basis van handicap strafbaar is.
Het College voor de Rechten van de Mens heeft een eigen hoofdstuk in het rapport. Dit instituut voor mensenrechten in Nederland kan volgens het rapport een belangrijke rol spelen bij het bevorderen van het recht op het gebruik van NGT, hoewel er tot nu toe geen gevallen zijn geweest waarin het College een uitspraak heeft moeten doen.
Hoofdstukken 6 tot en met 8 vertellen het verhaal van de strijd voor de erkenning van NGT gedurende de afgelopen 40 jaar en beschrijven de acties die hebben plaatsgevonden voordat NGT eindelijk werd erkend. Het begrip “Dovencultuur” wordt verder toegelicht, evenals de betekenis ervan voor NGT in hoofdstuk 9.
Hoofdstuk 10 benoemt kort enkele aandachtspunten op verschillende gebieden, waaronder werkgelegenheid, rechtspraak, dove kinderen, en medische voorzieningen. Tot slot roept het rapport in het slotwoord op tot aandacht voor de volgende stappen in de juridische positie van NGT. Het benadrukt met name de rol van het Adviescollege NGT als een onafhankelijke partij die toezicht houdt op de overgang naar meer NGT en ervoor zorgt dat dit op duurzame wijze gebeurt.
