Een paar weken geleden had Noorwegen toestemming gegeven om de oceaan onder hun eilandengroep Spitsbergen in de Noordpool te verkennen. Bedrijven willen daar de oceaanbodem onderzoeken of er kobalt, mangaan en nikkel liggen. Als die er liggen, willen ze dat naar boven halen via diepzeemijnbouw.
Kobalt, mangaan en nikkel zijn waardevolle metalen die worden gebruikt om bijvoorbeeld elektrische auto’s en mobieltjes te maken.
Milieuorganisaties en onderzoekers maken zich veel zorgen over de diepzeemijnbouw. Zij zeggen dat het niet goed is voor het milieu van de oceaan.
Uit onderzoek van het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ) blijkt nu dat de oceaanbodem veel meer leven heeft dan eerst werd gedacht.
NIOZ heeft onderzoek gedaan naar mangaanknollen, die diep onder de oceaanoppervlakte liggen. In die knollen zitten kobalt, koper en nikkel.
De mangaanknollen zijn al miljoenen jaren oud. In de knollen en hun omgeving zitten verschillende diersoorten. In een knol zitten veel gangetjes. In één knol leven vijftien tot soms wel 200 diertjes. Er zitten ook eitjes in, dus waarschijnlijk worden de knollen ook gebruikt voor de voortplanting. Als zo’n knol wordt weggehaald door diepzeemijnbouw, wordt dus al het leven wat in die knol en de omgeving zit, vernietigd.
Commerciële bedrijven die de mangaanknollen naar boven willen halen, wachten op regels. Het Nederlandse bedrijf Allseas zegt dat winning van metalen altijd invloed heeft op het milieu. Ze denken dat het verzamelen van mangaanknollen duurzamer is dan landmijnbouw, als je kijkt naar CO2-uitstoot, milieuschade en economische impact.
Volgens NIOZ is er nog geen wetenschappelijk onderzoek dat mijnbouw op land en in de zee vergelijkt, dus het is nog niet te zeggen welke van de twee beter is voor het milieu.
NIOZ zegt ook dat veel knollenvelden in internationale wateren zitten, waar de Internationale Zeebodemautoriteit (ISA) de wetgeving beheert. De ISA is bezig met de regels voor diepzeemijnbouw, maar er zijn nog veel vragen waar ze naar moeten kijken.
