Clin d’Oeil: veilige ruimte (safe space)
🎉 Het Clin d’Oeil Festival zet stappen naar meer veiligheid! 🚨 Met een veilige ruimte, beheerd door Parenthèse, wordt de festivalervaring verbeterd voor dove bezoekers. Samenwerking met veiligheidsteams en tolken helpt problemen aan te pakken. Hoewel er vooruitgang is, blijft er ruimte voor verbetering. 💪 #Veiligheid #Inclusie #FestivalVibes
Te weinig tolken op Hawaï
De dovengemeenschap in Hawaï ervaart grote problemen door een tekort aan gediplomeerde ASL-tolken 🌺. Dit beperkt hun toegang tot essentiële diensten zoals medische zorg 🏥 en juridische consulten ⚖️. Organisaties pleiten voor meer financiering en erkenning van ASL als officiële taal om de situatie te verbeteren. ✊ #Inclusie #ASL #Hawaï
Nieuwe plannen om de status van gebarentaal in Noord-Ierland te verbeteren
Groot nieuws voor gebarentaal in Noord-Ierland! Minister Gordon Lyons zet zich in voor gelijke rechten en kansen voor dove mensen met spannende nieuwe plannen.
Sam Pattipeiluhu-prijs voor Nicolaj Yaroshenya
🏆 Tijdens de nieuwjaarsreceptie van SWeDoRo is de Sam Pattipeiluhu-prijs uitgereikt aan Nicolaj Yaroshenya. 🌟 Als dove vluchteling heeft hij zich onderscheiden door een zelfstandig bestaan op te bouwen in Nederland en zich intensief in te zetten voor dove Oekraïense vluchtelingen. Een welverdiende erkenning voor zijn toewijding en inzet! 🤝👏 #SamPattipeiluhuPrijs #SWeDoRo #Doven #VrijwilligerVanHetJaar
Een 13-jarig meisje tolkt voor haar dove ouders in Gaza
In het hart van de Gazastrook, te midden van het puin en de rook van de oorlog, tolkt de 13-jarige Farah Abo Ziada noodgedwongen voor haar familie. Iedereen in Farah’s familie is doof, behalve zij. Farah staat voor de uitdagende taak om de realiteit van de oorlog in gebarentaal te vertalen zodat haar ouders en broer kunnen begrijpen wat er gebeurt tijdens de intense bombardementen van Israël op Gaza. Om haar familie op de hoogte te houden, volgt Farah het nieuws en vertaalt elke explosie, nieuwsbericht en waarschuwingen van buren naar gebarentaal. Hoewel ze vaardig is in gebarentaal en met haar familie kan communiceren, heeft ze beperkingen, aangezien het steeds moeilijker wordt wanneer er continu nieuwe termen opduiken vanwege het aanhoudende conflict. Farah probeert te leren wat ze betekenen en hoe ze die gebaart via sociale media, met de hulp van haar moeder. Farah is een voorbeeld van de lasten die worden opgelegd aan kinderen. Zij en haar 16-jarige broer hebben sinds de bombardementen niet meer naar school kunnen gaan. Hun school wordt nu gebruikt als een opvangcentrum voor vluchtelingen. Farah en haar familie wonen bij hun grootouders, samen met ongeveer 150 andere familieleden, in twee drieverdiepingshuizen. Tijdens crisistijd is toegang tot informatie cruciaal voor iedereen, maar toegankelijkheid wordt vaak over het hoofd gezien. Farah’s familie is niet de enige die in Gaza afgesneden is van informatie. Er wordt geschat dat er ongeveer 15.000 dove mensen in Gaza zijn. Toegang tot het internet en elektriciteit is niet zeker, waardoor de dove bevolking kwetsbaarder wordt omdat ze niet online naar informatie kunnen zoeken. Dove individuen ervaren angst om vast te zitten in gebombardeerde huizen en niet in staat te zijn om hulp te roepen of essentiële informatie te missen.