Eigen verslag, geschreven door Dennis Hoogeveen Dit is deel 2. Lees deel 1 hier.
Het programma is ondertussen in volle gang. Ik besluit om even te kijken hoe Doof Nederland debatteert. Op het programma staat een debatonderdeel, onder leiding van Lisa Hinderks die nu al op een paar Werelddovendagen een debat heeft geleid. Het debat begint al meteen goed als de eerste stelling wordt getoond: “De dovengemeenschap is niet inclusief genoeg.” (Ook al niet zo’n originele stelling). Daan Ferf Jentink, één van de panelisten, besluit om meteen te tonen dat hij het helemaal eens is met de stelling. Hij wijst er iedereen op dat het panel volledig wit is en staat graag zijn plaats af aan iemand van kleur. Dit wordt met applaus ontvangen in de zaal. Zijn plek wordt overgenomen door de dove Nederlands-Marrokaanse Hassan El Ouarti, naast Lisa van der Mark (doofblind), Tom de Beer (slechthorend) en Koen Versleijen (slechthorend en slechtziend). Ik besluit de discussie niet te volgen en ga op zoek naar andere programmaonderdelen.
Lisa Hinderks leidt het debat.1 (Bron: DNieuws)
De informatiemarkt is de hele dag geopend en daar valt er ook genoeg te ontdekken. Rutger Wilcke brengt zijn kunsten als goochelaar aan de man en te oordelen uit de verbaasde blikken van bezoekers, lijkt het er op dat Rutger succes boekt. Ook bij mij heb ik opeens twee rode balletjes in mijn handen, terwijl ik toch durfde te zweren dat ik vijf seconden eerder er maar eentje had.
Een boeiend onderdeel van het programma is de ervaringen van een aantal mensen die naar Zuid-Korea zijn geweest. Op het podium staan Erika Bloemkolk (CODA International), Cathy Geurts (WFDYS Youth Camp), Lisa Hinderks (WASLI), Benny Elferink (WFD ALV en congres), Richard Cokart (lezing gegeven tijdens het congres) en Splinter van Schagen (rondreis). Allemaal hebben ze leuke verhalen en bijzondere ervaringen.
Langzaamaan gaan we naar het einde toe. Dus ik besluit om naar de grote zaal te gaan, waar de afsluiting wordt gehouden. Cas en Sandra zijn weer tevoorschijn gekomen in hun groene jasjes. Er worden nog vaste onderdelen afgevinkt. Natuurlijk mag het Gebaar van het Jaar niet ontbreken. Met maar liefst 213 van de 445 stemmen is ‘noorderlicht’ inderdaad het gebaar van het jaar geworden. Daarachter kwam ‘inheems’ met maar 89 stemmen.
Één van de vele films van die dag.
Daarna kon Annemieke van Kampen, namens de jaarprijscommissie van Dovenschap, beginnen met de Jaarprijs. Via Gera Vonk, voorzitter van Swedoro, begrijpen we dat Sam Pattipeiluhu postuum de Jaarprijs heeft gekregen. De zussen en de zoon van Sam waren aanwezig om de prijs in ontvangst te nemen. Hierover schrijft DNieuws meer in een ander artikel.
En dan wordt de Werelddovendag officieel afgesloten met het strijken van de dovenvlag. Kirsten vraagt wie dan volgend jaar de Werelddovendag wilt overnemen. De vrijwilligers worden nog uitbundig bedankt voor hun inzet. Dit is voor het Nederlands Gebarenkoor het sein om het podium te betreden en is de WDD officieel afgelopen. Daarna is het een drukte van jewelste met iedereen die elkaar gedag zegt. Vandaar ik Cas Wolters niet meer te pakken kan krijgen. Dus app ik hem met een aantal vragen over de WDD om een reactie te geven.
Terugkijkend op de Werelddovendag, wat zijn je algemene indrukken en wat viel je het meest op? Het was absoluut een buitengewone dag om mee te maken! We hadden nooit verwacht dat de opkomst zo hoog zou zijn. Vooraf was het erg spannend en onzeker hoeveel mensen er zouden komen.
Sinds januari zijn wij als werkgroep druk bezig geweest met het werven van sponsors en het plannen van workshops en exposanten.
Tijdens de dag viel me vooral het enthousiasme op bij zowel de bezoekers als de standhouders en workshopgevers. Iedereen leek echt te genieten. De communicatie verliep vlot, en iedereen kon deelnemen aan alles wat er werd aangeboden. Wat me ook opviel, was het diverse programma. Het leek alsof we nog nooit eerder zo’n gevarieerd en leuk programma hadden gehad tijdens de Werelddovendag. Er was voor iedereen wel iets te doen!
Jullie vertellen op je website dat jullie naar aanleiding van het thema van de WFD hebben gekozen voor ‘Met Elkaar’. Kiezen jullie er dan bewust voor om gebarentaal niet te noemen in het thema, ofschoon dat het stokpaardje van de WFD en van Dovenschap is? Ons thema “Met elkaar” hadden we al bedacht voordat het thema van de WFD en Dovenschap bekend werd. We hadden ons eigen thema uitgewerkt met de visie om een nieuwe, gedurfde Werelddovendag te organiseren waarbij we niet bang waren om nieuwe dingen uit te proberen.
Daarnaast wilden we een dag creëren waar iedereen gelijk was en communicatie kon volgen, ongeacht de gebruikte taal. Toen we het thema van de WFD ontvingen, vonden we dat het perfect in onze visie paste. Iedereen heeft recht op communicatie in de taal waarin ze zich het meest comfortabel voelen, of dat nu gebarentaal is, gesproken taal, Nederlands ondersteund met gebaren, tactiele gebaren, enzovoort.
Wat voor lessen hebben jullie getrokken uit deze WDD? Deze ervaring als werkgroep zullen we nooit vergeten. We hebben elkaars talenten en mogelijkheden ontdekt en persoonlijk nieuwe dingen geleerd. Trots zijn we op elkaar omdat we gezien hebben wat we samen hebben kunnen bereiken ongeacht onze modaliteiten.
Daarnaast hebben we gezien dat het kan om een zo breed mogelijk (doof) publiek aan te trekken.
